ماجرای شب دشنه‌های بلند چه بود؟
آدولف هیتلر پس از رسیدن به ریاست حزب نازی، در سال ۱۹۲۱ گروه شبه‌نظامی اس‌آ را برای سرکوب مخالفان حزب ایجاد کرد. این گروه تحت فرماندهی ارنست روهم که تجربه جنگ جهانی اول را داشت، به‌سرعت رشد کرد و تا اوایل دهه ۱۹۳۰ به ۲.۳ میلیون عضو رسید. ارنست روهم نقش مهمی در این رشد ایفا کرد. اما با تأسیس Schutzstaffel (اس‌اس) توسط هیتلر در سال ۱۹۲۵، اس‌آ با رقیبی جدی مواجه شد که به‌عنوان گارد شخصی و پلیس حزب عمل می‌کرد و وفاداری بیشتری به هیتلر داشت. روهم در سال ۱۹۲۵ از حزب خارج شد، درحالی‌که اس‌آ به رشد خود ادامه داد و تا سال ۱۹۲۹ به ۱۰۰ هزار عضو رسید. نهایتاً، هیتلر برای حفظ قدرت خود و جلب حمایت ارتش، تصمیم به حذف روهم و دیگر اعضای اس‌آ گرفت.
تصویر ارنست روهم و آدولف هیتلر
تنش‌ها و سرکوب
پس از سال ۱۹۳۳، هیتلر به دنبال افزایش ارتش آلمان بود و پیشنهاد ادغام اس‌آ با ارتش را که از سوی روهم مطرح شده بود، رد کرد؛ زیرا نگران تبدیل‌شدن ارتش به نمونه‌ای از ارتش سرخ شوروی بود. در این زمان، تنش‌هایی بین اعضای اس‌آ و اس‌اس به وجود آمد و هیتلر تحت‌فشار مشاورانش قرار گرفت تا ارنست روهم را از قدرت برکنار کند. در نهایت، با تکرار هشدارها درباره تهدید روهم، هیتلر به‌تدریج رویکردی متفاوت نسبت به او اتخاذ کرد.
کودتایی که هرگز اتفاق نیفتاد
در تلاش برای تثبیت قدرت خود، هیتلر به سرکوب سازمان اس‌آ به رهبری ارنست روهم پرداخت. این اقدام که به "شب دشنه‌های بلند" معروف شد، از ۲۹ ژوئن تا ۱ ژوئیه ۱۹۳۴ انجام شد و به دنبال شایعاتی مبنی بر توطئه اس‌آ برای کودتا و دریافت پول از فرانسه صورت گرفت. هیتلر با حمایت اس‌اس و گشتاپو، به سرکوب اعضای اس‌آ پرداخت و این عملیات به‌عنوان یک اقدام ضروری برای حفظ قدرت نازی‌ها تلقی شد.
دستگیری و اعدام‌ها
در این عملیات، هیتلر به مونیخ پرواز کرد و به مقر اس‌آ حمله شد و دستگیری روهم و دیگر فرماندهان اس‌آ آغاز شد. هیتلر با ترس از وجود نگهبانان مسلح در محل مواجه بود و در نهایت با دستگیری روهم، دستور ادامه دستگیری‌ها در برلین را صادر کرد. در اول ژوئیه، به روهم یک تپانچه پیشنهاد شد تا خود را بکشد؛ اما او امتناع کرد. با دستور هیتلر، تئودور آیکه و میشل لیپرت با شلیک به ارنست روهم، او را به قتل رساندند. آیکه بعدها به‌عنوان مسئول اردوگاه کار اجباری داخائو شناخته شد.
پس از دستگیری رهبران، هیتلر دستور اعدام ۷۷ توطئه‌گر را صادر کرد و برای جلوگیری از انتقام‌جویی، نیروهای نظامی و پلیس را به حالت آماده‌باش درآورد. این اقدامات به پاک‌سازی سریع و مؤثر اس‌آ منجر شد و نشان‌دهنده قدرت و کنترل هیتلر بر اوضاع در آن زمان است. پاک‌سازی‌های هیتلر برای حذف رقبای سیاسی و تهدیدات قدرتش ادامه یافت و ۴۷۸ نفر به طور ناگهانی و بدون هشدار کشته شدند. این کشتارها شامل سیاستمداران غیر نازی نیز بود و بسیاری از مرگ‌ها به‌عنوان خودکشی گزارش شدند. برخی از افراد موفق به فرار شدند، مانند گوتفرید ترویرانوس که به بریتانیا پناه برد.
پیامدها و واکنش‌ها
حمله به اس‌آ به‌عنوان اقدامی ضروری برای کنترل یک گروه تبهکار توسط مردم تلقی شد و هیتلر آن را به‌عنوان راهی برای جلوگیری از یک جنگ داخلی خونین‌تر توجیه کرد. او با تأکید بر مسئولیت خود در حفظ نظم و امنیت آلمان، پاک‌سازی را ضروری دانست و اعلام کرد که هرگونه تهدیدی علیه دولت با مجازات شدید مواجه خواهد شد. این رویداد نشان‌دهنده قدرت فزاینده حزب نازی و توجیهات هیتلر برای اقداماتش در راستای حفظ کنترل بر کشور بود. در خلوت، هیتلر اعتراف کرد که "جدایی از رفقایی که سال‌ها با من جنگیدند برای من بسیار سخت بوده است. " در نهایت با امضای هیتلر، یک اقدام نهایی برای قانونی کردن پاک‌سازی صورت گرفت. متن قانون این‌طور بود: "اقدامات انجام شده در تاریخ ۳۰ ژوئن برای سرکوب حملات خائنانه به ملت ما، یک عمل قانونی دفاع از خود است".
پس از شب دشنه‌های بلند، اس‌آ به سازمانی برای سرکوب هرگونه تهدید علیه نازی‌ها تبدیل شد و برخی از وظایف آن به اس‌اس واگذار شد. با انتقال ستاد اس‌آ به برلین، هیتلر کنترل بیشتری بر این سازمان پیدا کرد. این وقایع نشان‌دهنده شدت و بی‌رحمی ترور نازی‌ها و تأثیر آن بر ایجاد جو ترس و وحشت در جامعه بود.
منبع این نوشته:
Mark Cartwright.(2024).Night of the Long Knives.worldhistory.https://www.worldhistory.org/Night_of_the_Long_Knives/#google_vignette
